Kara, Kızıl, Yeşiller
Irk, toplum, din maskeli;
’Tarih’ diyen, ’mit’ diyen, Duyguları sömüren. ’Ekmek’ diyen, ’öç’ diyen, Emeklerden semiren. ’Cennet cehennem’ diyen, İnançları kemiren. Kara, kızıl, yeşiller, Birer şer tanrısından Başka birşey değiller. Bir rüzgarın önünde, Başak gibi başeğen, Kullarının yanında; Korkulan, çekinilen, O’na mutlak uyulan. Birer şer tanrısından, Başka birşey değiller, Kara, kızıl, yeşiller. İnsan, cennet düşlerken; Ruh çölü, put ormanı, Zakkum kozalakları, Deccal silüetleri, Karartır ufukları. Açılır birer birer, Cehennem çiçekleri. Birbirinden ağdırmaz, Ağdırmaz zulümleri. Kara, kızıl, yeşiller, Birer şer tanrısından, Başka birşey değiller. Özcan İşler |
Çok çok güzel bir şiir…
Okuyanı etkileyici ve dokunaklı…
............................................ Saygı ve selamlar..