....ilk kurşunu atan yiğit Ömer’e rahmet ve minnetle...

Bozkırın ortasında zifirî bir geceydi
Dostu dosta erdiren ölüm iki heceydi
Yiğit çıktı meydana, tanklar ölüm kusarken
Son sözü o söyledi, sağır dünya susarken
Akla gelmeyen işler, o gece başa geldi
Tetiği çekti Ömer, hainler tuşa geldi.
’Terzi’ler söküğünü o gece dikemedi
Hıyanet mahfilleri, ’demir’i bükemedi
Bir an olsun gözünü kırpmadan öldü(n) yiğit!...
Gönül bahçelerinde açmamış güldü(n) yiğit!...

Başkent semalarından ölüm kustu tayyare
Son nefesi verirken tebessüm etti(n) yâre
Otuz pare gül oldu, otuz kurşun o gece
Hasretin yangınında kül oldu iki hece
Şehidin hazin göçü, yürekleri dağladı
Güller boynunu büktü, karanfiller ağladı
Bayrak kanla sulandı, sanma ki yiğit düştü
Cennet bahçelerinde, kurşun güle dönüştü
Gazan mübarek olsun, ey Yusuf yüzlü yiğit!...
Vuslatın keyfini sür, vatana sözlü yiğit!...

Küfrün emellerini o gece parçaladın
Dua ve aminlere karıştı kutlu adın
Al bayrağı sarsınlar gül kokulu yarana
Melekler zemzem döksün, kurumuş matarana
Öfkenle bayraklaştın, sılası Bor yiğidim!...
Ey Allah’ın arslanı, yüreği kor yiğidim!...
Şanlı direnişimiz ders olsun şebeklere
Hadlerini bildirdin vatansız köpeklere
Yaralı gönüllere sultan oldun ey yiğit!...
O zifirî gecede bir tan oldun ey yiğit!...

İman denen mermiyi, namlulara sürdün sen
Batı uşaklarının defterini dürdün sen
Küstah palikaryaya dersini verdin Ömer!
Peygamber-i Zîşan’ın yurduna erdin Ömer!
Neron yaktı vatanı, ateşi söndürdün sen
Türk’ün kara bahtını, talihe döndürdün sen
Şahadet rayihası yayılıyor parkandan
Asım’ın kutlu nesli, yürüyecek arkandan
Kumpasları bozdun sen, rüyası kutlu yiğit!...
Son destanı yazdın sen, mayası kutlu yiğit!...

M. NİHAT MALKOÇ