DOYA DOYA BABA DİYEMEDİK BİZ
DOYA DOYA BABA DİYEMEDİK BİZ
Zalım gurbet bizi bir hayli yordu Doya doya baba diyemedik biz İçimizde özlem ateşten kordu Doya doya baba diyemedik biz Yırtık dökük resmi geçti elime Özden gelen duygu düştü dilime Doğar doğmaz girdik sensiz ölüme Doya doya baba diyemedik biz Mutluluga kader bizi s/almıyor Sevgiye hasretiz yüzler gülmüyor Kırk yıl geçti halâ köye gelmiyor Doya doya baba diyemedik biz Yaşamak direnci varlık özümde Haykırmak isterim suskun sözümde Hergün matemdeyiz yaşlar gözümde Doya doya baba diyemedik biz Yoksulluk belimiz büktü bir hoşum Dertle yaren oldum duvar sırdaşım Ata yok maduruz bilki gardaşım Doya doya baba diyemedik biz Resuli dert bize Hâktan tarife Hayâl düşümüzde kaldı Zarife Herkes Bayram yaptı yaslı Arife Doya doya baba diyemedik biz .................01.07.2019 Resul Civcik"Ozan Resuli"Ayrancı/Karaman Fotoğraf;Arife Atasaray Arşivi - Ambar Köyü ................................................................................................ Bu ŞİİRİM;Gerçek bir Hayat öyküsüdür. Karaman Ayrancı Ambar Köylü Gurbetçi(Alamancı)Almanya. Gurbetçi çocuğunun yaşadıklarını elli yıl sonra yaşadıklarını içine dökerek anlatıp verdiği bilgiler doğrultusunda yazılmıştır. Baba hasretiye yanıp tutuşan Yüreklere İthaf ediyorum. Şiirimi okuyup hislenen,beğenen,yorumlayan, tüm gönül dostlarıma,selâm olsun. |
Tebrikler,
selâm ve saygılarımla..