Hayatı Anlamak !
Yaşanacak yer değilmiş bu dünya.
Elli yılı devirince anladım. Mert olana yar değilmiş bu dünya. Yönü Hak’ka çevirince anladım. Azıcık bahar,yaz; biraz da kışmış. Boşuna uğraşmış,lüzumsuz işmiş. Tatlı bir rüyaymış,sanki bir düşmüş. Harmanımı savurunca anladım. Yalnız doğup, yalnız yaşarmış insan. Yalnız yürür, yalnız koşarmış insan. Yalnız kaynar, yalnız taşarmış insan. Tende ruhu kavurunca anladım. Ömürler sanki su, akıp geçiyor. Yılları peşine takıp geçiyor. Her doğan azıcık bakıp geçiyor. "Ulak" zarfı kıvırınca anladım. (onuncuköylü) |
Bu çaba ona çoğu zaman sorun çözme görevini unutturur.
............................................... Jean Monne..
............................................ Saygı ve selamlar..