Doğa Ve İnsan...İçine küsmüş bir hava var Gökyüzü kırgınlıklarını avuç avuç üzerimize serpecek gibi İsyan gömleğini giyen bulutlar Oradan oraya koşturmaktan Bitap düşecekler birazdan Ağlamaklı sesler geliyor kulaklarımıza Rüzgârın kararsız tavrı Saçlarımızın arasında dolaşırken Yoruyor ruhları... Çatlamış kuru toprak aç Uzatıp ellerini Göğün memelerini avuçlayarak sağıyor, Sağıyor Sağdıkça emiyor Emdikçe kanamıyor Bir doyumsuzluk Sendromunda Boğulmak üzere Toprak; Toprak analığını yapmalı... Can buluyor filizler Delerken bağrını toprağın Çığlıklara tıkalı kulaklarıyla Ölüme bir adım daha yaklaşırken Gözlerini açıyorlar Yeni bir yaşama Doğayla buluşma Doğada bir yer alma hevesi Ne kadar sürecek Muamma... Sözde çok gelişmiş Düşünebilen İnsan denilen yaratığın elinde Artık ne kadar yaşayabilirse... 20.06.2019_____ Seher_Yeli Seher Zerrin Ceviz Aktaş |
Çok iyi bir konu ve harika bir anlatım…
Canı gönülden kutlarım...
....................................Saygı ve selamlar.