ANLA İSTEDİM
yolunu kaybetmiş kekliklerim
çulluk sandı kendini gölde dolandı, dolandı yer buldu kendine Soluklandı starları doğururken asuman hırslandı yok seslerimin zulası telaşlandı ben Anadolu yakasının sabun köpüğüyüm yakamoz söküğü hüzün değdi bağrıma az evvel yangınlara postaladım yüreğimi kül eşeledim oda değindim belki de hiç bir şeyidim büyüttüğüm düşler sığınağında şamdanımda tek mum harladı şimşeğini gök gürültüsünün kanat vakitlerimi şaşırsın iğne oyası umudum gümbürtüm ne mümkünüm trol ağına takılmış balık gibi yokluğun anla istedim sensizliğimi yaşadığım ilk babalar günün de özledim çok özledim senin görevini de üstlendim |
İnsanları anlamak asla ve asla mümkün değil.
Asla mümkün değil.
Yaşasın yalnızlık.