BÜTÜN BABALAR DEVDİR
Her baba çocuğunun masalındaki devdir,
Her baba gönülleri ısıtan bir alevdir. Benim de devim vardı; yamandı, pek yamandı. Gözümde, tüm devleri yenen bir kahramandı. Bir dev ki, bedeninin gölgesinden ürktüğüm; Bir dev ki, hayat boyu hem sevip hem korktuğum! Helal lokma uğruna hayatı omuzlarken! Bilirim, çok zorlandı atını mahmuzlarken; Hamallık mı yapmadı, gurbette mi kalmadı; Hayali yağmalandı, direnci azalmadı Eğilip bükülmedi ellerin eğrisine, Hep doğruda yürüdü, inandı doğrusuna. *** Ömür denen takvimde acı var bölüm, bölüm; Çeyrek asır önceydi, devimi aldı ölüm! Her zaman güvenerek sırtımı yasladığım Dağımdı, yokluğunda yıkılıverdi dağım. Onsuz esen her yelde dağılır, darsılırım! Ayağıma taş değse; düşerim, sarsılırım! Hala çok özlüyorum ardımdaki sesini; Yaptığım her yanlışta “Olmadı” demesini! Ne zaman çaresizce müşküllerde kalırım; O zaman da kendime devi örnek alırım. Hayat bu, gün doldu mu kapanır o gün perde; Nerede annem, babam; onun atası nerde? Coşari baba candır, kimseyle bir tutulmaz! Ne kadar büyüsek de o devler unutulmaz! İbrahim COŞAR |