minare
göktür şu minare;
olağanca ululuğuyla mahallenin tam ortasında. o gök minare ki; sahipsiz bakışların içine hapsolmuş uyumakta. sır tutan minare; sırra kadem basıyor, sessizce devrilirken sol tarafına. düştüğü yere bakamam, malum olunur son taşını koyan cancaza. öyle bir minare ki; ardından yitip giderken bir devir, ağlayamazsın da. minare; bir devir, bir kuşak, bir sonun başlangıcı veya bir başlangıcın hazin sonu.... her şeye rağmen o bir "minare" içinde ne sesler yankı buldu. Kimi kulak ardı etti, kimi koştu geldi... şiirdeki minare ise; bir gaye uğruna birlik olan insanların bütünüydü. Gaye unutulup ya da gaye uğruna hizmet edenler yitip gidince minarenin varoluş sebebi de önemini yitirir. Böyle bir minarenin de yıkılması an meselesidir. |