Giderken
İnsan giderken kendini götürmüyor yalnızca,
Taşını toprağını,kenardaki çöpünü, Bahçesindeki ortancayı,sardunyayı, Havlayan köpeğini,gizlice balkona atlayan sırnaşık kediyi, Sabah derin derin içine çektiği havayı da götürüyor, Sevdayı andıran gün batımını, Gülümseyen selam veren dostlarını, Evi sarıp sarmalayan anılarını, Kavgasını bayramlarını da topluyor yanına Kucaklaşmaları gülüşleri ,pencereni ıslatan yağmuru,rüzgarı, Seyretmeye doyamadığımız denizin çırpınışlarını, İnsan gitmeye görsün bir kere, Örümcek ağları,tozlar, solmuş çiçekler dahası duvardaki resimler Siz giderken bu yerlerden, sessizce,boynu bükük, Hep geleceksiniz diye bekleyecekler. 12/06/2019 Yalova |
Şiiri ve şairini canı gönülden alkışlıyorum…
Beğendim…
Şiir yüce bir duygu...
....................................Saygı ve selamlar.