BEN RÜZGÂRLARIN...ben rüzgarların kızıyım. balta girmemiş ormanlardan geldim meskenim denizdir. o yüzden biraz tuzludur tenim birazda ıslaktır gözlerim duygular savurdu rüzgarlarla aklımla onlarıda yitirdim. bir o deniz, bir bu deniz dalgalarında kaybolur giderim bazen dibe vururum, bazen en büyük dalga kıran olurum bazen uçurumların kenarlarında gördüklerime tutunurum bazen uçurum ben olurum bazense oradaki insanların, setleri olurum... hiç bir şey olmamaktansa denizlerimin şehidi olurum. bir kırlangıç’a ya da bir, kaya parçasına yaren olurum. suya atılan her sevgilinin, şiirlerini, öykülerini okur onlarla avunurum... |
sevgiler:)