DEHLİZLERDE GÜL YETİŞTİRENLER"Hayat ne çabuk harcadın beni" "Durdurun dünyayı inecek var" derler... hayat iyiki senin içindeyim senin tokatların senin kırbaçların yaşanmışlık adına yüzümde gamzeler içinde solmayan dövmeli çiçekler açtırırken, selâm çaktık hep kaç kez gözgöze geldik de sen başını öne eğdin sanmaki görmedim !. boşver utan diye söylemedim ey hayat kardeş !.. ben aklımın iplerini çoktan saldım koyverdim gidenlere dereler taştı "o köprünün altından çok sular geçti" kıyılarında at koşturuyorum yalınayak çöllerde menekşeler o yüzden zamansız açtı son trenin yolcusu değilim kırikindi yağmurlarını yaşım kadar yaşadım bir yudum ahkâm kesmeye korkarım titrer elim,ağzım dilim lâl olur susarım lirik güftenin gizli notası gibiyim yeni "do" ları keşfeden "sol" anahtarlarını yeniden çizen ama hiçbir kapıyı açmayan hayatın gizli dehlizlerinde kaybetmeyecek kadar kale yada surların altın anahtarı kimbilir kimler gizli yaşıyor oralarda kimler saklanmış küflü bir ekmeği paylaşıyor bir dilim istemeye utanırım güneş yüzü görmeyen güleç yüzlü yurdum insanlarından !.. ışıksız,katıksız,aşksız sevdalarını karanlıklara yazanlardan yaşamayı,yaşamış olmak için yaşamayanlardan yüzlerindeki çizgileri kıskanırım utanırım onlardan !.. ayşe yayman |
SESLİ DÜŞÜNDÜM CANIMSIN.............AŞK AZABI HİÇ BİRŞEYE BENZEMİYOR MALESEF HA UZAK HA YAKIN
ACI ACIDIR....................SEMİN OLAN ŞİİRİNİ YÜREKYEN BEĞENİYLE OKUDUM ESEN KALIN SEVGİYLE KALIN