UNUTTUN
Bahar güneşi gibi doğdun yorgun kalbime;
Kıştan çıkmıştım yeni üşüyordum, ısıttın; Koskocaman aşk oldun, geldin sığdın kalbime; Derin yalnızlıklara düşüyordum ki tuttun. Gözlerine baktıkça aşkın şavkı yansırdı; Yaşananlar benimle toprak olacak sırdı; Senden uzakta geçen her saniye asırdı; Öyle uzaklaştın ki beni elle bir tuttun. Bir zaman yaşananlar aşkın en şaheseri; Kalp bu aşkla yazdırdı en şaheser eseri; Sebepsiz kaybolmanın ne zamanı, ne yeri; Sesinin bana nefes olduğunu unuttun. Ayrılık rüzgârları belirince enginde; Coşari’nin gözünde yaşlar akşam renginde; Gönlümden dökülenler bir şiir ahenginde Sana doğru akarken, sen deryayı kuruttun. İbrahim COŞAR |
Şair bir insan böyle içten yazılan bir şiir okudumu daha da şairleşiyor...
.................................................... Saygı ve selamlar..