ŞAHİKA (Güzellrme)Aşk bulutları dolmuş fırtına öncesinin Sağnakları başlatıp çakan barikasısın. Gönlümü yakıp yıkan o tufan gecesinin Yüreğimin içine düşen saikasısın Bakışın, gülüşün hep, sevdanın lehçesinden, Renk renk el oyasısın, bir çeyiz bohçasından... Bir ilâhi ressamın, gizemli fırçasından Yaratılmış şaheser, sanat harikasısın. Ela gözler, kızıl saç, dudaklar pembe gonca, Hem güz bahçemde bir gül, hem dört yapraklı yonca... Hele, bakışlarına aşk arzusu dolunca Gönül güzelliğinin tende in’ikâsısın. Vefâlısın, naz etmez, özlendikçe gelirsin, Bir göz süzüşle gönle girmesini bilirsin. Çiçeksin, koklandıkça açılır, serpilirsin, Gönül padişahımın aşkı, mehlikasısın. Yaratan, güzelliğin her türlüsünü vermiş Seni, tüm çiçeklerden bir demet gibi dermiş. Aşkla güzelleşmenin sırrına çoktan ermiş, Severken, sevilirken aşkın şâhikasısın. Ünal Beşkese |