Üşümezmi Kardelenler?
Bir yalnızlık öyküsü bu
Derinlerde, kuzguni bir renkle saran Çepeçevre kuşatmış, ıssız Gökyüzünün renkleri seçilmiyor gözümde Bir gariplik havada Yüreğin yanık kokusu sinmiş, odamın duvarlarına... Bir zaman sonra... Yeniden başlar hayat, biraz aksak Biraz yalnız... Üşümezmi kardelenler, tutunurken hayata? Gül, dikenler içinde boy verip, gülümserken, incinmezmi? Gözden düşüp kırılan ne varsa... Tamiri mümkün olmayan Bulabilirmi yürekte, eski yerini? Bir hiç işte ne varsa ellerimde... Hiçliğin kıyılarında dolaşıyor yalnızlığım... Bir gülen yüze Değmezmi, dünyanın varı? Değmezmi sabah uyandığında Hayırlı sabahlar diyeceğin bir nefese? |
Şiirde dört dörtlük duygu ve kurgular...
Şahane bir şiir inşa edilmiş…
............................................. Saygı ve selamlar..