KANAYAN PAPATYA
Bütün kanayan yaralarıma inat
Tutunuyorum sessizliğin eteklerine Olmayacak hayallerden geçip Bembeyaz umutlar bırakıyorum dört bir yana Sevginin koynunda ecel olup uzanıyorum Tüm benliğim de alaca karanlık edası Rüzgarlar da savruluyorum Kendini bilmez hoyrat asice Ve birde en güzel şiirin en masum yanına takılıyorum Kendimi bulmak adına Özlemler artıyor hasret çoğalıyor Ölesiye yorgun bitkin tükenmişlik işte Yüreğinden yüreğime uzanan ince bir sızı Geceden kara gözlerinden yaş olup süzülüyorum Yitik sayfaların imlası bozuk cümlelerinde boğuluyorum Öznesini gizlim de tuttuğum mısralarda Bir papatya misali Her yaprağında kalbi Acıyor mu? K-anıyor mu? (BİR PAPATYANIN GÖLGESİNDEN) |
EDEBİYAT DEFTERİ,
ŞİİR DÜNYASINA HOŞ GELDİNİZ...
............................................... Saygı ve selamlar..