İKİ BÜKLÜM"Sen de kimsin?" Dur hele Biraz soluklan Aramak emek..se Bulmak kıymet bilmek. Devr-i Alem; Eceli acele eden ninem, Ağır aksak olsa da Peşinden giden dedem Kim bilir belki; Halimize gülümsüyor maziden. Kazma kürek, yorguna yorgan döşek Mışıl mışıl horlayan Mısralara sığmayan babam İki arada bir derede Dertlere set çeken anam Arayan soran Hızla geçen zaman Kimseyi bırakmıyor Kendi halinde ...yolcu yolunda omuzunda heybe Hayaller düşler haybe! Varım yoğum servetim Cana can katan kıymetlim Kuru gözleme, curu ayran Seven sevdiğine hayran Dün Bayram..Gün bayram, Uzat ellerini... Doya doya öpeyim anam. Aman vermeyen zaman Olmayınca hatırlayan Hatıralar yavan Bir sen kaldın yüreğimi ısıtan. Nasıl anlatsam; Bir de hayalde yaşayan Gülmeyen bahtım Doymayan yanım Kuruyan dilim dudağım Bir yudum suyum Nerdesin? Ne eski çeşme Ne eski tas Derdimi deşme Gönülde yas Heba olan nefesim Buğulandı gözlerim, Evlâdım, seçemedim Sen de kimsin? Süklüm püklüm Boğazımda düğüm Sözler bölük pörçük Soğanın tatlı yeri cücük Hesap kitap...insan bitap Elekten geçen küçük. Su curu, ekmek kuru.. Şükür, Elhamdülillah Gün akşama çıkar. Sen üzülme anam, Doğruluk bize kâr. Devr-i zaman; İnan ki dünya yalan Yalana aldanan İki büklüm. ilhan erol |