Ben ceylan bakışlı gözlerine yandım,
Gözünden gönlüme yol vermiştim,
O gözleriyle başka başka bakardı,
Görmemeye dayanmam, sevmiştim...

Görenler bir türkü, bir şarkı yakar,
Benim gönül, dillenip yan üstü yattı,
Bakıp bakıp, boynu büktüm, sevse,
Gönlümün ortasına okkalı sille attı...

Güzelliği gülde yok, yarin gözünde,
Kardeş sayıp, gülden ayırt etmem,
Lütfüdür sevdanın, bir çift kara göz,
Başka göze bakmaya niyet etmem...

Baharı müjdeleyen, bir tür lisandı,
Gönlün masum hale, onlar daldılar,
Gözleri güldükçe, güller açtı yüzde,
Hiç tanışmadığım, aşkına saldılar...

Seyrine daldıkça, içten neşelenirim,
Yer yüzünde bulduğum şaha serim,
Benim olur mu bahtın sevda cüzünde,
Nice yıllar yolunu, bekler mi bedenim...

Nefes keser gözler, gökten indi kucağa,
İnsanlar hayatına böyle lezzet katmalı,
Sadece etkilemiyor, terbiye gücü var,
O güzel gözleri, ders diye okutmalı...

Gözlerin güzelliği, gaddarlığı gizliyor,
Gülüşünde sınırımız gök yüzü olacaktı,
Neden soğuk yüreği, buzda mı yatıyor,
Gece olduğunda yıldız yerini alacaktı...

Bakarsam göze, içteki aleve su yetmez,
Beyhude yanmam, çağırsam naza düştü,
Sindirir içimde harap olmuş gönlümü,
Şimdi, akıl onla yitik, zalim göze düştü...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.