Son sözün gereğine uymayan zarardadır
Kur’an’ın talebinden şikâyet getirmeyin
Dünyanın nimetini kullananlar kârdadır
Aklınızı sakın ha nadasa yatırmayın

Hüzne götüren yolda dört açın gözünüzü
C/ismimiz esmadandır, yemeyin sözünüzü
Nafile amellerle sakın ha izinizi
Levhi mahfuz hükmünün yolundan saptırmayın

Toprak nelere kadir, olmalı sırra mazhar
İntizarı can yakar, mazlumun Allah’ı var
Ben benden bir bedenim, beni ben eden Kahhar
İnsansınız, insana beddua ettirmeyin

Olanların sebebi, hayale daldıran o
Ondan başkası yalan, yüzleri güldüren o
Ferhat’ın külüngüne dağları deldiren o
Ölümsüzlük iksiri, hiçliği yıktırmayın

Gecenin sabahında, dosta çıksın iziniz
Baş tacı edenlere, güleç olsun yüzünüz
Bir meçhulün mimarı gurbet elde gözünüz
Size emanet canı, dünyadan bıktırmayın

Sabrının sınırında, hoşgörün, kimlik kartı
Biraz düş, biraz hayal, nefisten gelen dürtü
Düşlerin paydasında, insan olmanın şartı
Acizleri belleyin, sakalı kaptırmayın

Yorulsan da bahtından, haklı yanında görül
Suphanallah diyerek Hakk’ın tahtına kurul
Harama yönelme ha, senin olana sarıl
Gönlünü liman bilen gemiyi batırmayın

Alev küle dönünce, akıl veren olur çok
Elle vedalaşınca, menzile varmalı ok
Kirpikler sevmez yaşı, hayatın provası yok
Rüyalar göç ederken, avare oturmayın

Keşkenin buruk tadı, tenden öte geçerek
Kibirden arınanı, ruhun eşi seçerek
En üzgün anda bile, sevmeye ant içerek
Oku emrine uyun, suratı astırmayın

Yaraya sevda basın yaşatsa da hazanı
Aşk kokan saatlerde tatmalı heyecanı
Küskünlük hoş huy değil, hassaten ricam canı
Yaşanmamış yıllarda hayata küstürmeyin

Dünyanın tadı gelir, ruh dengini bulunca
Kula rağbet etmeyin, önünde eğilince
Han yolcusu han ister, menzile yönelince
Karanlık sokakların yolunu tutturmayın

Bir ömür adananlar, yıksalar da mihrabı
En özlenen insanlar yapsalar da asabi
Geceler güne gebe, Delibal’ın talebi
Vuslata çıkan yolda, umudu yitirmeyin

Celil ÇINKIR - DELİBAL