bakmışlar ki,ağır gelmeye başlamış yükleri,
hiç uğraşmamışlar,
bırakmışlar öylece ağır geldiği yerde,
yürümüş gitmişler yollarına,
’taş yerin de ağırdır’ bahanesiyle...
bakıyorsun,
hayat bunlara güzel,görünüşte,gösterişte..
rüzgar sanıp kendilerini savrulurken,
nerde akşam,orda sabah misali,
bıraktıkları yük,dağ kadar olurken taşıyanına,
onlar yaşamak istedikleri gibi anlamışlar hayatı,
sadece kendi hayallerine kavuşmak olmuş,
hayatta ki tek gayeleri....
karıncanın yükünden onlara ne,doğruya,
ezip geçerler bile umurlarında mı....
ama,
bir de aması var işte,bu işin,
bilmez böyle insanların çoğu,
karıncanın şu hayatta ki tek mülkü,yüküdür,
ağır gelmez ona,
yani,ömürlük yaşarlar hayatı karıncalar,
cırcır böcekleri gibi,mevsimlik değil de....




emine rezzan sipahi