Bİ DÜNYA PETRAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sehven Sehran bazı Kamuranlar...
Koparak düşüyorum günlerden Dışarısı içeriden hep daha sıcak Karamsar düşlerin aşksızlığından Üşüyen şeylerle soğuyorum içten dışa Marifet, Aşk şiiri yazmak değil Marifet, Bir yumruğa aşk ile kafa tutmaktır İş’ki, Şiiri aşka sevdirelim. Ah! Beyim… Ömür dediğin yaşlı bir ayak Sen de sağ, ben de sol Ortada bir duble rakı Ortada bir duble yol Tüm boşluklarımızdan sağanak yağmalı Çok kirliyiz… Öfkeyi kine katık edenlere Umutsuzca çiviliyorum derinlerimi Az bir nefes alsam Ciğerlerimden utanırım bunca ölümün ortasında Bazı ölüler ÜÇ bilemedin BEŞ yaşında Aramızda Üçün Beşin lafı olmuyur Utanıyorum! İnsan! Sözleri kalbinden büyümeyen çoğunluk Eğreti iyilik cümlelerini birer birer Silebilmeli Sessizlik olsun biraz Çok ama çok itibarlı sözlerinizden Yorgunum… Zaman hep bitiyor Zaman kıyılarımdan çekiliyor Ah! Beyim… Görebildiğiniz kadar benim sahilim Gözlerinizle İşte böyle aldanıyorsunuz Gökyüzü ve bulutları Bakışınızda taşıdığınız için Sade bir yürek gerek Filistin askısında Hepimiz birer birer Aldatılmış çocukluğumuzun ‘’Arap’’ sabunu ile yıkanmış Vazgeçilmiş baharlarıyız. İşte, Aşk buna lazım… Deniz... |
belki şiirle alakası yok ama,
ilk kıble şeklinde bir teori var...
alakasız yorumum için özür dilerim.