Ayrılığın Manzarası
Ellerin geçiyor gözlerimin önünden
Omuzların geçiyor yavaş yavaş Bu son sefer der gibi Gözlerin geçiyor Kal, demek geliyor dilimin ucuna Yok, diyemiyorum Bir rüzgar doluyor odama Sesi kulaklarımda uğulduyor Sesi senin sesine benziyor Şimdi bütün sesler sana benziyor Sonra bir kuş giriyor içeri Gülümsüyorum bir anlığına Sonra o da gidiyor Tutamıyorum, tanıyamıyorum, ve bulamıyorum Kalbimi yerinde Giderken onu da götürmüşsün Ama gözyaşlarımı bırakmışsın Sen varken renkler vardı. Kırmızı mavi yeşil Şimdi hiç yok Sen varken kokular vardı. Tatlı ve tuzlu vardı Şimdi hiç yok Sen varken anlamlar vardı Şimdi hiç yok Sen varken yüzünde sonsuz bir gülümseme vardı Şimdi hiç yok Şimdi hiç ben yok |