Ah papatya
Yine göz yaşlarım yağmura karışmış
Ölü renkler saklıyorum dudaklarımda
Bir zamanlar yeşil olan yapraklarım nasıl da sararmış böyle
Zaman nasıl da geçmiş
Bir bahar daha sönmüş sahte Sevinç’lerin altında
Söyle papatya senin beyazın hala temiz mi?
Hala masum mu?
Benim renklerim daha tazeydi
Dikenlerim sivriydi
Aşıklar imrenirdi duruşuma
Güzeller kıskanırdı tenimi
Bütün kokular sönerdi ben açınca
Papatya,biliyor musun?
Ölüm en beklemediğin anda alır seni
Bazen günlerce yolunu gözlersin,kanayarak
Sonra tam sevmeye başladığında kara kuşun kanadında gelir bulur seni
Ama sen sev papatya,sen sev!
Ben soluyorum şimdi
Tek başınasın kocaman çiçek bahçesinde
Ne yağan yağmurdan ne esen rüzgardan
Aldırma
Gittiğin yer sana can veren toprak değil mi zaten
Üzülme
Sevmek de yalan değil mi zaten
Bi yanılsama değil mi acıdan
Bekleme
Sen sev yinede
Elveda papatya
Pa pat ya