ÇAKIL TAŞLARI
Bir zamanlar büyük bir dağdınız
Küçük dağlara nispet yapardınız o devasa gövdenizle Yıkılmazdınız Kırılmaz bükülmez gibi dururdunuz heybetinizle Size bakanlar mağrur başınıza hayranlıkla bakar Ve derlerdi; Ne kadar sağlam bir tarzı var Bulutlara değerdi başınız Eğilmezdi yere hiç Güneş önce size doğar Yağmur önce size yağardı Yerdekiler pek de umrunuzda olmazdı Hatta onları hiç görmezdiniz Yükseklerden inmeyen gözlerinizle Yalçın kayalıklar der ve resimlerdi bazıları sizleri Şiirlere konu olurdunuz Çok hoşunuza giderdi Zirvenize çıkmak için can verirdi dağcılar Eteklerinizde pervane olurdu yağcılar. Size sesleniyorum çakıl taşları Çamurlara batmış o minik gövdeleriniz Sizlere sesleniyorum çakıl taşları Nerede kaldı o mağrur maziniz… |