USTAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ömer Hançeri’ye İthafen...
Ne zamandır yazmıyorum usta !
Rutubetli duvarların kör karanlığında Yine karaladım beyaz sayfaya Harfler kağıttan sözler nefesten gitti Bir damla gözyaşı iki satır şiiri sildi Ne zamandır yazmıyorum işte Dostu da unuttum düşmanı da Bir tek pişmanlıklar kaldı hayatımda Siyah beyaz Yeşilçam perdesi ömrüm Sigara yakıp yakıp iç çektiğim Çektikçe aklıma gelen masum çocukluğumu da söndürdüm. Ne zamandır yazmıyorum işte usta Yaşayan ölü misali bedenim Çürüyor... Kimi zaman Ahmed Arif oluyorum Kimi zaman Cemal Süreyya Ahmet Kaya oluyorum bazen Kafamda ki devrime türküler yazıyorum Radyo da çalan spontan bir müzik yahut Kimi zaman bir plakçıdaki tozlu plak Kimi zaman sokak oyunları Tükeniyorum usta Ağır ağır dirhem dirhem tükeniyorum Ne zamandır yazmıyorum usta Martı olmak istiyor canım bazen Bogazda bir vapur arkasına takılıp Özgürlüğe kanat çırpmak istiyorum Ne simit isterim ne bir yudum su Ben, şair degilim, içim yaralı Iki damla göz yaşı ondan belalı Unuttuğum pekte bir şey yok aslında Sadece geçip giden ömür var. Gün gelir bir sela sesiyle duyarlar adımı Gün gelir yazdıklarım kalır hatırda Gün gelir bir ahmed arif bir cemal süreyya olur belki Yahut radyodaki ince saz Ama Merak etmeyin beni Iyyim ben Kimine berduş, kimine efendiyim Köprü altın da ki serseri yahut Merak etmeyin ama Iyyim ben Ne zamandır yazmıyorum işte usta Bu Gece Rutubetli Duvarların, Kör Karanlığında Yine Karaladım beyaz sayfaya Harfler kagittan, sözler nefesden gitti, Biten cebimizden degil de, ömrümüzden bitti. Burkay Yorulmaz |