AMEDHasretin , kor gibi yakar nasıl özledim, bir bilsen ? Hevsel bahçeleri, gazi köşk’ünü, her birinde başka hasret saklı göz-göz sevdaya köprü, Bir de kırk’lar dağını.... hele o, nazlı- nazlı yürekleri okşar, asil dicle, Bir de küheylan misali, delice çağlayan Fırat... ha, bir de çin seddine rakip surlarını... mezopotamya gülü, amed... nelere kadirsin bir bilsen ? sürgünler... katliamlar... Faili meçhuller... sürgün sevdalar... efsanelerin var, bilirim... Siyabend-u - xecé, mem-u- zin... bir de en katmerlisinden sevdnın, Ararat- u - Gulazer... ne derin , ne kara... ve bir o kadar tutkulu... hüzün, hasret ve acıtır yarası canımı, candan-can... kanımdan- kan.... Ararat - Fırat coşkusunda, deli... Gülazer- dicle kadar mahsun ve nazlı... akar geceye usulca... öylesine derin ve ölesiye tutkun... ne görülmüş ve ne de yaşanmış sevdanın bu denlicesi... yakar bedeni tenden öteye... |
ne görülmüş ve ne de yaşanmış
sevdanın bu denlicesi...
yakar bedeni tenden öteye...
amed...şehrim benim..
çocukluğumun başkenti..
surlarında haykırdığım sevdam..
yüreğine sağlık şair..
toprağımın kokusunu çektim ciğerlerime..
şiirinde...
kalemin baki olsun..