0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
474
Okunma
Çocukluk,
masumluğu gibi ateşli kıvılcımların.
Yine insandı onu,
günün birinde tutuşturan.
Kendi emelleri gibi , o büyük insanlar,
yarı çıplak kıvılcımların.
Kendi emelleri uğruna, fedaydı onlar.
Günün birinde ateş olup,
Geride bırakırken unutulmuş çocukluklarını ,
sonunda cehennemin kendisi oldular.
O çocuklar, ateşli kıvılcımlar gibi,
İlk dokunuşu gibi , bir annenin kendi yavrusuna .
Ve evet , o büyük insanlar ,
sessizlikleriyle beraber, yok ettiler kıvılcımları,
kendi cehennemlerine , ekmek için onları.
5.0
100% (1)
