Kaybettiğin fırsatı bilmen, canın acıtmıyor mu?
İnsanın kalbin deki duvar, gerçekten de zor şey,
Bilseydin bu açmazda olmazdık, olmazdık ikimiz,
Zihnim hapishanende olması, hür değil zor şey!..

Kar yağmaya devam eder, hemen çöken kireç gibi,
Karlar düşen sahillerde martılar ağlar, gün ayazına,
Kaçışın, içime içime akıyor, hep günlerimde saklılar,
Hüznüm bile kar atında, dön de bak senin beyazına!..

Yıldızları bir de Ay’ı yakalamıştım, gözlerinde saklılar,
Şimdi ele parlayan güneş, kalan şimşek, gök gürültüsü,
Ruhum çok kötü acıyor, aşkın sessizliği damarlarımda,
Sineye çektiğim, aşkının, damarlarımı büzen üzüntüsü!...

Geceler gün olsun, aşkın sebebi ihtiyacı bu değil mi?
Oysa aşk ve şefkat uzak yollarda, düşüncelerimiz boş,
Beklentiler ölürken, hala arzu arıyoruz, cezasıdır bu,
Şafakta karanlık, ayrılık var arasında, aşk, anlamı boş!..

Biliyorum ki, mutluluğa geçirilmemiş her aşk,
Daima, doğru ile yanlış arasında bir yerde durur,
Biliyorum ki, katı yüreklerle çetin yollar aşılmaz,
Başımızı dik tutarız, sonuçları önümüzde durur!...

Vurulmuş gibiyim, aklım almıyor, hatıran mı ayrılık,
Yanlış yöne çevrili uyurken, hiş üzül men olmadı mı?
Çekirdek çitleyerek uzaktan izlediğin bir şey değil,
Bir köşeye yatırma aşkı, üzülüp gözün dolmadı mı?...

Bu derin bir ağ, hissedemezsin, seni özlüyorum,
Güneşin denize doğru batışını izle, suya değmedi,
Kalbimse, kraterden farksız, adeta bir volkan yeri,
Bilmiyorsun kaç senedir, esen rüzgar değmedi!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.