Be hey insan!!
Be hey insan!!
Bastığın topraktan yaratıldın sen Meyvelerini değil köklerini koru Bir yol sererler önüne Sepetçiler kenarda durur alkışlar seni Başın dik yürür ardından çarığını unutursun Her geçtiğinde güller atarlar hayatında ki baharı unutursun... Oysa kızıl denize doğru yürürsün İpekten bir kürk giydirirler hiç kaybetmem sanırsın kavuğun ardından düşer kel başını ovalarsın Keskin bir kılıç verirler sana yenilmez sanırsın kendini İçindeki masum çocuğu öldürürler... Elinde tahta kılıçla gençliğini ararsın Feride Açar |