SEN VE BEN
Sen! ansızın zuhur eden bir fikrin
içindeki en gizli düşsün. Bense o düşün içindeki kanatları yolunmuş kuş Sen! umut tepelerimden, Çiçekli düzlüklere en zarif süzülüş. Bense o süzülüşün içindeki En acımtırak gülümseyiş Sen dost meclisinde biraz edepli, Birazda hafif meşrep bir gülüş. Ben zemheri soğuğunda Yanmış yıkılmış, küle dönmüş Sen kaybedişlere hepten uzak Tüm uzaklara hepten yakın Bense sokağında haykıran Pejmürde kılıklı bir müptezel. Sen! dağ yamaçlarında beliriveren En silahşör kolcu. Bense azığını hoyrat haramilere Kaptırmış bir yolcuyum; Sen zindan duvarlarına nakşettiğim Azadlığımın en nadide imgesi Ben hüznün harabelerinde yaşayan Can kaybından takatsızların, kimsesiyim. |