Bu gece yorgunum anne,
Bak işte yine yeniden kapındayım.
İsterdim bende anne,
Eğmeyin o pâk alnınızı yere;
Sen ,babam ve kardeşlerim
Olmadı işte,
Olmadı yapamadım.
Şu kahpe düzene ayak uyduramadım.
Menfaatim için,benliğimi satamadım.
Mesela yanar döner olamadım.
Dün ne olduğumu yarın ne olacağımdan çok düşündüm.
Olsun be anne.
Sen hiç mi hiç üzülme
Hem tutuştuk bak Azraille ladese,
3 gece karşılaştık
3’ünde de bedenim bende ruhum onda kaldı ve ben hiç aklımda diyemedim.
Çünkü aklımı, aklımda olanlar beni aklından silince yitirdim.
Senin fennuş burunlu şu oğlun,
Hani küçüklüğünden beri en büyük korkusu
Kaybetmek olan oğlun.
Kaybetmişti işte, aklını,sizi hemde siz yaşarken benliğinizi, güveninizi ve de en çok sevginizi.
Oysa hani çok önce
Hani nasıl diyeyim
Sarınca ayı 119.5 kez geriye; kaybettim sandığım, hani bedeni giden ama kalemini bana miras bırakan,hani bana sevmeyi sevilmeyi öğreten...
Oysa öğrendim anne hiç gitmemiş o benden
Her düşüşümde kalkarım sanırdım. Oymuş oysa beni kaldıran.
Şu hani mezar taşında “CIDDO” yazan var ya işte onu çok özledim anne.
Sağlıklı, mutlu günlerimi,
Ciğerlerimin beyaz bir çarşaf gibi olduğu günleri özledim.
Bak anne yaşıyor ama bedenim kılındı çoktan ruhumun cenaze namazı.
Hem üzülme anne,
Her son bir başlangıçtır.
Senin kadar sofu olmasam da inanıyorum bende.
İnanıyorum çıkacak karanlıklar aydınlığa.
Ezilenin hakkı sorulacak ezenden.
Hadi vedalaşalım anne.
Bu ruhumun bedenime son gelişi.
Artık o da gidiyor tenden.
Umarım gittiği yer olduğu yerden çok daha iyidir ve umarım çektiklerinin nedenini bilmez tenden.
Allahaısmarladık anne,
Allahaısmarladık




Muhammet Hüseyin Timuçin