Umutsuzluğun Paranoyası"sürünüyorsun fantezilerin çok karanlık bu şehir acımasız bu şehir paranoyak bazen sarhoşsun bazen melankolik karanlıkla birlikte şizofren uyuşukluk umutsuzluğun morfininden buğulu gözlerin karmaşık sözlerini akorlarını anlamıyorum kulağında acı tatlı şarkıları duyuyorsun ateşle saatin ritminden sonra koşuyorsun artık orada değilim ve bu yanılsamalar ben değil amansız fırtınalarda uçaklarda gözden kaybolur senin o şehrin sokakları ne kadar da karanlık kaldırım taşları kafatasları gibi gölgelere uzanıyor artık bu dünyada hiçbir şey gerçek değil kimse sen ,kimse ben gibi olmayacak senin gözlerin karanlık bir paranoyak şehir artık yoksun, git gide senden uzaklaşıyorum" Suskun// |