insan haritası..
Yine de yoruluyor insan.
yürüyüp hiçbir yere varamamaktan. Sürekli ayna dibinde bir mumla konuşmaktan. yine de sevebiliyor insan. gövdesinin gölgesi vurunca denize, hatırlıyor, bir zamanlar çok sevildiğini Ve ne kadar yorulup sevsekte. dolaba saklanmış naftalin kokulu kıyafetler arasında unutulup gidiyoruz. Bir elinin arşa uzandığını bir elinin ise en dipte bir yerlere saplandığını düşün. bizde siliniyoruz artık insan haritasından... |