Biz meleklerin cocuklarıyız
Ellerimize batan dikenlerle
Avuc acıyoruz
Var olan umutlara sevgilere
Belki umuttur bizi
Bu tozlu yollarda ayakta tutan
Kaybolmuş anıların cezasını
Yarında görmemiz

Biz meleklerin cocuklarıyız
Çığlık atarak sessizce yürüyoruz
Islanarak boş sokaklarda
Ögle sessiz ki cıglığımız
Boş ruhların içlerinde bir sancı yankılanıyor
Bu yaşamda biz benlikli insanlar
Ve tatlı hayvanlar cezalandırılıyoruz
Bir seyi biliyoruz ki
Biz meleklerin cocuklarıyız

Sen tatlı insan
Hissediyormusun
Benim ne kadar duygusallığa
Ac ve paylaşımı istediğini
Belki benlik kaosunda
İnsanların arasında farkedilmiyorumdur
Ama hala bu tozlu yollarda yurumemim
Bir sebebi var mutlaka
Ellerimde yaşam kirini
Yıkıyorum yağan yarmurda arınmalıyım
Çünkü
Bizler meleklerin cocuklarıyız