KİRAZ AĞACI
KİRAZ AĞACI
Aşık Veysel’in Yanar tutuşur içi. Ağır basar memleket sevgisi, Düşünür; Köy Enstitüleri için, Nerler yapabileceğini... Elinde sazı, Öğretmek için çalmasını, Tutar Köy Enstitülerinin Çileli yollarını... Hisseder ki; herkes Bir şeyler yapıyor, Saz çalma Derslerinin yanında, Düşünür o da; Binanın önüne Diker, bir kiraz fidanı... Aradan geçse de Uzunca yıllar, Aşık Veysel unutamaz Diktiği o kiraz fidanını. Yıllar sonra Ziyarete gelir Hasanoğlanı... Kucaklar, bir sevgili gibi Yıllar önce diktiği O kiraz ağacını. O an çok duygulanır Çekerek içini Tutamaz göz yaşlarını... Salih KOÇ 21 Mart 2018 / İstanbul |
Acılı, tatlılı ve hüzün yüklü, anlamlı bir eser, beğenerek okudum...
...................................................Saygı ve selamlar..