Şad olup gülemem, dünya’ki fani
Idrak’ı bu canda buldum efendim
Gafil’in sürdüğü  bir dünya demi
Bırak bitmez sansın, Engin ol gönül

Örselerse seni hisleri bırak
Ezer ise yol ver, ol dilsiz toprak
Sana yakışanı bil eyle idrak
Cahil korktu sansın, Engin ol gönül

Her olur olmaza bağlanma kara
Bilmezin eliyle açtırma yara
Yüzün göğe baksın, indirme yere
Gafil kibir sansın, Engin ol gönül

Gün günü kovalar, dünya netice
Gaye hoş bir sadâ burdan gidince
Mevla emaneti geri çekince
Sakim öldü sansın, Engin ol gönül

Otur alçak yerde, engini izle
Gördüğün görülmez her çıplak gözle 
Gelmeden önüne işleri sez’de
Körler âmâ sansın, Engin ol gönül

Kimi duyduğunu anlamazdan gel
Sana el olmuşa sen ol iki el
Bendini sıkı bas, yetişmeden sel
Aymaz ahmak sansın, Engin ol gönül

Engin ol kıyamda huşuda otur
Liyâkat sahibi kişiler yetir
Varıp dergâhına, kâmile katıl
Münkir deli sansın, Engin ol gönül

Dokunur hatrına kendini bilmez
Aslını bilenden kötülük gelmez
Sen kendini yokla n’olur ne olmaz
Zahir gamsız sansın, Engin ol gönül

Gördüğün hikmeti süz eyle idrak
Yusuf her meclise olmaz iştirâk
Hoşluğu sıkı tut, kemliği bırak 
Namert ölmüş sansın, Engin ol gönül