NUHUN ADAMI
Ben Nuh’’un adamı
Bağrıyanıkların evladı Bahtıkara Fıkara Böğürtlenin gölgesinde cılız ve sıska Ben yirmibirinci yüzyılda Hâlâ duvarları kalın Pencereleri yerde Toprak bir evde Soframda tahta kaşık Damlarımda lob bürür Doğduğum yerlerin kuşları da başkadır Kanarya Bülbül Saka bulunmaz Atmacalar gezer göklerinde Bir dalışta yok eder serçeleri Niçin neden neden sorulmaz Gel kardeşim gel bu savdayı bırak Güneşin battığı yere değil Doğduğu yere bak Not: Bu şiir bana ait değildir. Ama yaklaşık yirmi yıldır ezberimde olan bu şiiri buradaki dostlarımla paylaşmak istedim. |
güzel şiir
niyet iyi
daha neolsun...
yüreğine sağlık...