Ben ki sensiz karanlığa hapsolmuşum
Gözlerinin kara ışığında boğulmuşum
Yüzümde hissederken sanki nefesini
Duydum zihnimde ra’şe estiren o sesini

En aşina gülüşünle baksan gözlerime
Ne gerek kalır ki başka söz söylemeye?
İçinde kaybeder beni gözlerinin sükûneti
Sonumdur dudaklarının mahmur saadeti.

Tenimde gezerken rüzgarın zerre zerre dokunuşu
Farketmedim başıma gelen zerre zerre yokoluşu.
Söyledim benim bile bilmediğim sözlerimi
Uğruna adadım herkesten gizli hayallerimi

Ürkek bir yıldız yavaşça göz kırptı uzaktan
Mehtabın ışığı gözlerime dokundu ufaktan.
Gözlerim, siyah gözlerini aradı semâda
Sonsuz bir siyahlık beni karşıladı ufukta.

Lahzada önüme serdim yıllar yılı zamanı
Bir bir çekip attım içinde sen olmayanları
Geriye pek birşey kalmadı belki ama,
Senli olsun da, ha on yıl sürmüş ha bir lahza!

Özümsün sen benden de öte bir yerde
Beni unutmuşum anmaktan seni sende.
Hayâlin var önümde zamanlara direnen
Usul ve mağrur hâlde ellerimi bekleyen.

Zamana direnen hayalini de yanıma alıp,
Peşindeyim aşılmaz yolları bir bir aşıp.
Akıp gidiyorsun sen işte bir meçhule doğru
İzliyorum ben meçhule çıkan o tuhaf yolu

Kaçıncı yıldızı geçtim sayısı bilinmez
Kaç kere yemin ettim sayısı silinmez.
Sesini duydum rüzgârın naif esişinde
Seni gördüm bulutların mehtabı kesişinde.

Alma kendini benden, deniz gibi sal bırak
Hangi adrestesin sen, her yerden daha ırak?
Usanmadan aradım seni gecesi gecesine
Unutmak ne mümkün severken delicesine!

Nereye baksam yollar bir bir sana çıkıyor
Hangi yola baş koysam sensizliğe çıkıyor.
Umudu kaybettiğim gün seni bulmaktan,
Umut değil, yollar tükenmiştir aramaktan

Issız patikalardan en engin denizlere
Denizdeki balıktan yol kenarındaki çiçeklere
Tek tek sorup senden bir iz aradım
“Sen” dediler bana birşey anlamadım.

Meğer en güzel ad senin adınmış
Meğer en güzel sen bende olanmış
Meğer ben sen olmuşum seni ararken.
Meğer en güzel ben, benmişim seni ararken.