BAHARLARKarşılardı günü ipekten tenler, Gün oldu ardınca esti be yeller, Bir başkaydı kırda laleyle güller, Gönlümde baharlar artık açmıyor. Aldırmazdı gönül tatsız bir sözü, Geçerdi yüreğim tepeyle düzü, Bak asıl gençlikmiş gerçeğin özü, Gönlümde baharlar artık açmıyor. Bir nebze olsun da, kalp durur muydu? Gezinlemek adet, coşmakta huydu, Kaldı mı ki eser şimdi ne oldu? Gönlümde baharlar artık açmıyor. Ufka bakıp bakıp dalar gözlerim, Eski beni arar ağlar özlerim, Anladım ki şimdi bu ben değilim, Gönlümde baharlar artık açmıyor. İrfan Yıldırım Çevik |
Her zaman ki güzelliğinde eserin
Kutların yazan yüreğini
Gönlüne, ömrüne bereket
Sağlıcakla