MAVİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ay sema da
Karanlığa mahkum ruhuma Bakıyor küçümser bir edayla Gün yüzü görmemiş zindan da Yalnızlığa hüküm giymiş kalbimin Şehla gözleri kamaşıyor Ayın şavkıyla... Gecenin en zifiri yerinde Güneşin doğumunu bekleyen Sancılar içinde tan yeri Umut oluyor karanlığıma, Toplayıp avuçlarıma kalan parçalarımı Kalkıyorum, Düştüğüm hayal kırıklığından... Doğan güneşin kanatlarına tutunarak Uçuyorum Maviye... Özlemce |