Bırakıp gideceğim bu şehri bir gün
Neyi varsa bende unutacağım
Modanın çınarları, Salınır vapurları
Sokak kedileri bilir sadece
Sırnaşmak nedir
Nasıl arkadaş bulunur
Kadıköy’den Karaköy’e
Yedi buçuk vapuru nasıl doludur

Cıvıl cıvıl kolejliler
Kimse bilmez neden
Her zaman alt kattadır.
Bir garip zanaat okulu öğrencisi
Onlara imrenmekte
Çaktırmadan onlara bakmaktadır
İşportacıların efendisi
’Burhan Pazarlama’
Köşe kapmaca oynamakta
Bir cüzdan alırsan eğer
Şu gördüğünüz kalem
Şu cetvel, silgi, defter
Hediyesi olmaktadır.

İstanbul henüz hoyrat değil
İnsanlar hoş, şehir hoş
Gönüller geniş, caddeler boş
Zaman isteksizce akmaktadır.
Üç film birden sinemalar
Kesintisiz ‘Parçala Behçet’ oynatmakta
Sokak gösterileri, coşturmakta
Marşlar sarhoş etmektedir
Ne masumduk oysa biz
Ne saf ne kanaatkardık
Aldandık, kandırıldık
Yetmedi hapsedildik
Bir nesil böyle heder

Bırakıp gideceğim seni İstanbul
İstemiyorum izim kalmasın
Ne kimse sorsun beni
Ne kimse aramasın
Kahrolayım dönersem
Kahretsin ararsam seni
Gök Tengri çarpsın beni
Tövbe özlersem eğer

Ö. Hikmet
Beykoz, Şubat 2019