Dilsiz yüreksiz
belki de olabildiğince
ümisizdim.
Sevmeyi ve sevilmeyi
sadece ve sadece
senden öğrendim.
Özlemeyi hasret kalıp
düşlemeyi
ölümüne beklemeyi
aşkın dikenli
gül bahçesinde
elbet birgün filizleneceğini.
en çokta bazen yeşerip
bazen güzleneceğimi
senden öğrendim.
Feleğin sillesini yiyeceğimi
yar için
candan geçileceğini
vazgeçilmezliği
sevdası uğruna
nelerin feda edileceğini
bir bakış bir tebessüme
ne bedeller ödendiğini.
En çok da yüreğin
dile gelip
şiirlendiğini
harf harf hece hece
dirildiğini
senden öğrendim.
Kıskanılmanın da güzelliğini
ruhundaki asaleti
silahındaki çiçekli
mermileri
gözyaşlarındaki çaresizliği
canım derken
canıma can verdiğini
her şeye herkese rağmen
güvenmeyi
her anı aklıma
resmetmeyi
kısacası gülüm
adam gibi sevmeyi
adam gibi
sevilmeyi
senden öğrendim...
DEMET ESEN.