Maktulü makbulün güncesinden
Ak sakallı bir tanrı geçti.

Bak!
Bu benim bedenim
Ve neden üzerinde senin ellerin?
Bu benim
Okşayıp bıraktığınız masumiyetim
Dokunduğunuz el değmemiş
hislerim
Ve bazen de yok saydığınız

Küçük ayaklarımla dikenlerinize basarak yürümeyi
Daha ellerim bile reşit değilken
Öğrendim.
Ve yaşlandım aranızda hızla büyürken
Daha on yediyken

Şiirin içinden bir öykü geçsin
Kuşlar, bulut, gökyüzü bunu dinlesin

Yemyeşil bir ovada sırt üstü uzanmışım mesela
Gökyüzünde yine günlerden mavi
Ve bulutlardan biraz giyinmiş ayıp yerlerine

‘Ayıp şeyler hakkında konuşma’’

Çocuk kadınlar şu düzlükte gömülüdür.
Tanrıları Hymene kurban edildiler.

Kayıp namus her namlunun ucunda, her bıçağın kınındadır.
Tanrının sakalları ağardığında
Bir ustura ağzı kadar keskin küfürler biriktirmişti kefenler
Milyon yıldır yarattığın bir avuç toprak kadarım hala

Gözleri üşüyor bin kanatlı kuşların
Kan ile ıslanmış bulutun yarılmış karnına baktıkça
Ölmek sorun değil de
Ölememek var ya
Kadın olunca!

Hatalar yapmak insana dairdir değil mi?
Kadın ise recm olundu aşktan,
Ve hatta sürgün edilmişse insandan
Faili çoklu intiharların cinayetine kurban edilir de
Kılı kıpırdamaz gözleri üşüyen kuşların

Oysa kuşlara özgürlüğü imgelemiştim
Kanatlarında her kıtanın tozuyla gezen
Gökyüzünün efendisidir onlar
Öyle mi?
Siz bir kuşu sakın sevmeyin!
Kaç kafesten ağıtlar yükseliyor da
Duymuyorsunuz.
Esrik bir duyarsızlığın esiri olan sizlersiniz
Ben hepinizden ‘’özgürüm!’’

Gökyüzünün mavisi akşama düşünce
Boynu bükük sokakların uğuldadığı
Mavisi siyaha boyanmış günün koynunda
Karanlık çatıların içinde
Her gece bir kuşun öldüğünü hiç duymadınız.
Hatırlamayın ne beni,
Ne de aranızdan geçip giden
Mavisini
Ölünmüş sabahların.

Kirin ve pasın sesi yükselince
Akşamın geceyi sevdiği yerde
Gökyüzü kendi teninden koparıp verir
Üstünü örtsün diye gece

Siz nereden bileceksiniz böyle şeyleri
Bir mastürbasyon rahatlığı ki sorma
Tüm yaratılmış olanlar emrinize amade
Hesapta dine göre
Kadın bile


Semirmiş öfkelerinizle
Sarışın sonbaharları
Beyaz kışları
Neşeli ilkbaharları
Esmer yazları
Siz tabiat anayı
Hepsini öldürdünüz

Şimdi kesilmiş gökyüzünün
Karnından akıyor gecenin kanı
Simsiyah

Matem bile tutmadan
Terk edin şimdi beni.
.

Kabuklu bir yüzü olmalı tanrının
Ve elleri
Hissedemiyor
Dokunduğunda yanan ve ağrıyan
Gök rengi yüzümü
Belki biraz da mor
Bazen veya çoğunlukla
MOR


Deniz...