Sürurluca edayla, zemheri soğuğunda;
Sahtekâr tebessümlü! sırlı camdaki bakış.
Dön mihrabın yönüne, manayla coştuğunda;
Derunun imtiyazlı, huşuyla vecde yakış.

Bak sütunlar taşıyor, haşmetli kubbeleri,
İlahi sedaları dinler mavi çiniler.
Pohpohlayıp şımarttık, zalimi züppeleri,
Bebekler kan somurur, yetim özler siniler.

Gül beste sunar yazı, göz tabloya bakınır,
Canlı suret gürültü, manen canı yakarken,
Yangın yeri gönüller, kem sözlerden sakınır,
Yağmur dolu bulutlar şimşekleri çakarken.

Dikilen her fidanın, yeşil tonu yaprakta,
Gonca gülün büyüsü, nalân eder bülbülü.
Tohumlar çürüyünce, filizlenir toprakta,
Açınca mest ediyor, kokla o mor sümbülü.

Karakarga çöplükten, bülbül gülden seslenir,
Sükût altın söz gümüş, niyazdan kalma geri.
Karanlık menfezlerde, kör yarasa beslenir,
Altın çamura batsa, kaybolmuyor değeri.

Yelkenleri şişirsin, deli rüzgâr amansız,
Sefer var sonsuzluğa, yola taşmış sel azgın.
Siren ne zaman çalsa, bize göre zamansız,
İşlersin kader olur, gayrete bağlı yazgın.

Mesafeden yorulmaz, adımlarken hayatı,
İt izinden sakınır! küheylanla giderken.
Yenilenen azimler, sürgün eder bayatı,
Sürüsüne kurt dalmaz, bu irfanla güderken.

Mehmet Demirel 02.03.2019