Olay; nazenin dizelerden ibaretse değildi işte, can kırıklarım-la
hiç gibi bıraktığın, kıyılarında nefessiz kaldığımdı o, imarı bozuk eşikte!

Sayısı belirsiz kalem, buruşturup attığım
yarım ağızla seni anımsadığım
harflerin tepe taklak yumağı
dosya istifinde boş gözlerle süzdüğüm
efkarına yenilmiş, kendine küs
bir dargın bir barışık kağıtlar
maksat zaman geçirmek ya
vesaire, vesaire oyalanıyorum işte!

Sanma ki dört duvar üzerime
sitemiyle umarsız hücum ediyor!
Ne o çok mu güldün?

İncinen yüreğimi sobelemeye bir gereksinimin yok ki!
eskilerden,
yani bu senden sonrası oluyor.

Düsturum kavi; çok daha iyice ve de hallice
imlası bozuk cümleleri
gönül hanemde sen niyetine tutunmak ne kelime
ben, senden öncesinde neymişim?

Kim kimin gözünde kalmışsa
bence, ima dahi etme
aklı selim olanları da isyan ettirirsin
meçhule boşboğaz bir haykırış demezler mi sence de, terk-edilmişliklere?


Ben
sen olan, gönül yarası cümleleri
dağarcığım dan çıkaralı yıllar oldu
artık, aklının bir köşesinde
naifliğinden eser kalmayıp
nasır tutmuş beni de
bir zahmet, dil ucuyla da olsa tutmayı bırak
senin siluetin bile, varla yokun arası
ve dahi
geri dönüşümünün buz, çala kaşık hükmü
oranında ise sadece sen olan eksinin binde biri!

Mecazında
daranın dingili düşünce böyle oluyormuş
şimdiye kadar kalpten içre
zararın debdebesinde, korkusuz korkak gibi
eyvanına neden saklanmış-sam safi
karanlığındaki cesaretim, meczup
gerçeğim, azledilmekten yanaymış aslında!

Sen ki, aklımın zayıf zafiyeti
hiç bir tümleç de tada hasret, bol tat olmadığı!

Zamanı; zamane olarak
nezdinde ne çok da değiştirmişsin, karakteristik!

Eskilerini bu denli eskitmenin ne alemi vardı?
’’Dört duvar sır örtüsü’’ olmaktan
senin gibi
zararlı asalaklar sayesinde çıkmış demek!

Daha önceki şiirlere bakıp
kendine paye çıkarmak değil, bunun adı.
Ola ki, harflerin üzerinden kalemle ak kağıtların
sen ikliminden süzülerek de yazabilirim.

Demem o ki, imlasında
her yazdığım nazenin dizelerde
sadece kalemin, kağıdın
hakkını vermeye çalışacağım, ama
Yine de gönlüm elvermez, tahliye edilmiş debdebesinde!

Keşke
yüreğimden dökülenlere sus payın olan
o yersiz gururundan kalbin ödün verebilseydi?

Ama, hak indinde
Rab tarafından
dokunulacak bir kul olacağın net ve kesin!

Olay; nazenin dizelerden ibaretse değildi işte, can kırıklarım-la
hiç gibi bıraktığın, kıyılarında nefessiz kaldığımdı o, imarı bozuk eşikte!