Yağmur KuşlarıNe zaman kapısının önünden geçsem garip bir telaş düşerdi gözlerimin içine eksiksiz bir titreme sarardı dört yanımı sevda yüklü baharlar şöyle dursun yaz sıcağı bir heyecan duyardım yerden göğe doğru yükselircesine... Ne zaman kapısının önünden geçsem hüznümden soyunurdu utangaç yüzüm dudağımda gezinirdi tarifsiz bir mutluluk karşılaşma ihtimali ne kadar zor olsa da attığım her adımda hayalini kurardım ellerimde ellerini görürcesine... Ne zaman kapısının önünden geçsem içim sıra dizilirdi sonsuz bir umut sonrası ah sonrası dem tutardı kirpiğimde yokluğunun yarası baktığım yerde bulamamak uçururdu yüreğimden yağmur kuşlarını gittiğim yollar kadar gözyaşına doyardım her damlada bin defa ölürcesine... 13 Ocak 2018 Arzu Karadoğan ............ |