Yüreğime...(Kardeşime)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Kardeşim başka bir ile çalışmak için gittiğinde ona doğum günü hediyesi olarak bir mektup zarfı içinde yollamıştım bu şiiimi...
Sen gittiğinden beri evlat;
Bu şehirde sabah olmuyor Güneş her sabah penceremde doğup Her akşam ine orada batmıyor Sen gittiğinden beri evlat Bu şehir aydınlanmıyor Yıldızlar senin varlığındaki dibi dans etmiyor gökyüzünde Bulutlar aşkı anlatmıyor Onun içinde; Aya,güneşe ve de yıldızlara bakmıyorum Yani sen yokken evlat, Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum... Sen gittiğinden beri evlat; Kokoreç yemiyor yanında ayran içmiyorum Çünkü sensiz tadını alamıyorum... Televizyonda gösterime yeni giren ilmleri izlemiyorum Kahvede ihale oynamıyorum Oynasamda ihaleye girmiyorum Yani sen yokken evlat, Ben bu şehirde hayatı doyasıy yaşamıyorum... Sen gittiğinden beri evlat; Rakı içmiyorum, Rakı şişeleri duruyor köşedek büfenin vitrininde Mezeler hala aynı yerinde Ben ise elimi bile sürmüyorum Yani sen yokken evlat, Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum... Sen gittiğinden beri evlat; Kavgalarda ağız dalaşkarına Seninki gibi tad bulamıyorum Mahallede yaşıma aldırmadan top oynamıyor, Çocuklara şeker almıyor, Tramway yolunu otalayıp çarşıda yürümüyorum Yani sen yokken evlat; Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum... Sen gittiğinden beri evlat; Sokak lambalarına taş atmıyorum Taksi durağı zillerine basıp kaçmıyorum Hassiktir Mehmet’ten alış veriş yapmıyorum Çünkü dükkana giremiyorum Girince kasada seni görüyorum evlat Seni görüyorum.. Bu sefer; Ayrılığın verdiği ağırlık biniyor omuzlarıma, Kötü oluyorum... Yani sen yokken evlat, Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum... Sen gittiğinden beri evla; Müzik dinlemiyorum Yukarıda hoparlörlerin tozunu alan olmayınca Müzikten birşey anlamıyorum Çaya iki şeker atmıyorum Şekesiz ve demli içiyorum Acısı ayrılık acısını unutturun diye... Gece yarısı otogara bira almaya gitmiyorum Yukaruya bile çıkmıyorum evdekileri görmeye Yani sen yokken evlat, Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum Sen gittiğinden beri evlat; Daha bi geç geliyorum eve Sanki yukarıda seni uyuyormuş gibi düşünüp Sessizce girebileyim Çabucak uyuyup yokluğunu unutabileyim diye Sen gittiğinden beri evlat; Kuruyemişçiden badem içi almıyorum Sana süpriz yapmak için cebime cezerye koymuyorum Yani sen yokken evlat Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum... Sen gittiğinden beri evlat; Bahçede silah atmıyorum Komşuları da tüp patladı diye kandırmıyorum Alaattin parkına inmiyor, Dilan’da bira içmiyorum... Yani sen yokken evlat, Ben bu şehirde hayatı doyasıya yaşamıyorum... Sen gittiğinden beri evlat; Ben hayatın tadını bulamıyoum Bulamıyorum evlat... Bulamıyorum... Abin... Esat GEYVELİOĞLU |