YALNIZ SENİ ÖZLEDİM
Sen diyorsun ki gözlerim yaşla doldu
Gönül bahçesindeki, güllerim soldu
Bu zalim ayrılıklar, hep bizi buldu
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun

Diyorsun bana, görebilsem yüzünü
Kışa çevirme, baharımı yazımı
Anlatabilsem sana, alın yazımı
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun

Yazıyorsun ki, sabrına şaşıyorum
Yıllarca hep böyle, yalnız yaşıyorum
Diyorsun ki yeter, doldum taşıyorum
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun

Bana diyorsun, bırakıp gittin beni
Yeter bu çektiklerim, dönemem geri
Diyorsun ki çok özlemişim, ben seni
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun

Bu garip gönlümde, sevgin ile varsın
Kendin hafife alma, yaşatan cansın
Yaşadığın o sevgi, hep sende kalsın
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun

Bana diyorsun ki, niye gelmiyorsun
Çektiğim çileleri, sen bilmiyorsun
Sen beni sevdiğine, söz vermiyorsun
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun

Diyorsun hasret, yüreğime dert oldu
Hep ağlıyorum inan, kaderim yordu
İnan ağlamaktan, gözümde yaş dondu
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun

Ayrıldık ayrılalı, hiç gülmüyorsun
Sana sorulana, cevap vermiyorsun
Diyorsun çektiklerimi, bilmiyorsun
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun

Dertli yazarsın Midayet, acep neden
Bilmez misin ki asla, dönmüyor giden
Bu dertlerim yük bana, taşımaz beden
Yalnız seni özledim, gel demiyorsun
(0642) Eylül 2003
Şair Midayet Kara