YETTİ CANIMA (467.)
Hayalini kurduğum tatlı bir rüyadayken
İki kalp arasında gidip geliyor gönlüm Biliyorum rüyadan bir gün uyanacağım Yine de bu yangında kalmak istiyor gönlüm Sözlerin hep can oldu heyecan oldu bana Kalbini kucakladım sensiz zamanlarımda Olmayacak duaya amin denmez bilirim Yine de boş hayaller kurup durur bu gönlüm Çok nasihatler çektim söz dinlemez gönlüme Durup durup hayaller kurma dedim boş yere Karşılıksız sevda bu düşme artık peşine Bilirim ki bir ömür yanıp duracak gönlüm Ya sev ya sevme beni artık var bir karara Sevda bu şakası yok sakın hafife alma Gel vaz geç düşme dedim bu aşkın girdabına Aşktan uzak dur dedim dinlemedi bu gönlüm Feryadım duyan yok gök sağır toprak sağır Bilirim ki sonu yok bu aşkın bu sevdanın Bir işaret bir ses ver bana kurban olduğum Senden bir haber bekler yanar durur bu gönlüm Bir kerecik de olsa tutmadım ellerinden Bu başımı bir kere yaslamadım göğsüne Vuslat nasip olmadı çırpınmışım beyhude Kader denen yazgıya kırıldı küstü gönlüm Ah sevgili öldürdün yeter beni azaptan Çıkart artık beni bu döndürdüğün girdaptan Gümbür gümbür girdiğin bu yaralı yürekten Sessiz sedasız çık git çık git Allah aşkına Fatma Ayten Özgün |