Kime güveneyim
Kime güveneyim bu memlekette
Sırtımı döndüğüm dönek çıktı vay Gün görmemiş halkın başı hep dertte Fukaranın bağrı yanık çıktı vay Yurt gündemi başka gerçek bambaşka Cehalet çok acı yanılsam keşke Bel bağladığım halk saraya köşke Kula kulluk eden binek çıktı vay Aşsız işsiz kaldık hal değil bu hal Hala ninni söyler çalarlar kaval Şu çaylak damattan beklemeyin bal Familyası kara sinek çıktı vay Dişi kana değmiş tıpkı bir sırtlan Türk soyundan çıkmaz böyle bir insan Yunanlıyı seven Türk’e kin kusan Kanı bozuk namert bunak çıktı vay Haksız iş tuttular el ele nice Allah’ı kitabı saydılar hiçe Devlet erkânının övdüğü hoca Bir cani terörist sanık çıktı vay Ne hale getirdi köylüyü kenti Dara düştüğünde tanır milleti Seçim zora girdi bu hükümeti Göt korkusu sardı panik çıktı vay Halkın güveni yok giyseler Kuran İşin aslı budur doğrusu şerân Bu kaçıncı bilmem solcu pehlivan Her seçim sonucu yenik çıktı vay Kafaya aldılar verdiler fiti Algıya tuş oldu hem de çok kötü Boynunda tasması sarayın iti Boz kurt sandıklarım enik çıktı vay Sağcıda din iman vallahi yalan İşi gücü mal mülk menfaat olan Üç yüz altmış beş gün sütü sağılan Damızlık montofon inek çıktı vay Asiler yüzünden analar ağlar Bülbül yok gül açmaz virane bağlar Askerime tetik çeken alçaklar Dış güçlere uydu çanak çıktı vay Mustafa’yım haram gözetmeyenin Tecavüz edenin faiz yiyenin Benim Türklüğüme söz laf edenin Kıblesi batıya dönük çıktı vay Mustafa Deniz |