GÖLGE
Sustum.
Susmam gerekiyordu! Sokaktaki o adam, Hayal misali yürüyordu. Hızla sokuldum yanına, Ama konuşmuyordu. Karanlık çizgiler, Aydınlığı bölüyordu. Ben yürüdükçe, O da hiç durmuyordu. Bir kez olsun dönüp, Yüzüme bakmıyordu. İnadına bir takiple, Tuttum kolundan. Anladım ki karşımda, Kendi gölgem duruyordu. |
"GÖLGE" isimli şiirinizi haz alarak okudum ve beğendim...
...........................................Selam ve saygılarla..